Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie specjalizacji w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia z dnia 13 czerwca 2017 r., do dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty, należą:

1) epidemiologia;

2) fizyka medyczna;

3) inżynieria medyczna;

4) neurologopedia;

5) promocja zdrowia i edukacja zdrowotna;

6) psychologia kliniczna;

7) zdrowie publiczne;

8) zdrowie środowiskowe;

9) mikrobiologia;

10) toksykologia;

11) przemysł farmaceutyczny;

12) radiofarmacja;

13) surdologopedia;

14) psychoseksuologia;

15) embriologia kliniczna;

16) psychoterapia dzieci i młodzieży.

W/w rozporządzenie zawiera także wykaz kierunków, po których ukończeniu można przystąpić do szkolenia specjalizacyjnego w poszczególnych dziedzinach ochrony zdrowia (załącznik nr 2) oraz dziedziny ochrony zdrowia, w których posiadana specjalizacja I stopnia umożliwia uzyskanie tytułu specjalisty, i dziedziny ochrony zdrowia, w których ten tytuł można uzyskać (załącznik nr 3).

UWAGA!!!

W związku z licznymi skargami wpływającymi do tut. Okręgowej Izby, przypominamy, iż zgodnie z brzmieniem art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 15.04.2011 r. o działalności leczniczej, osoby zatrudnione w szpitalu oraz pozostające w stosunku cywilnoprawnym z podmiotem leczniczym, którego zakładem leczniczym jest szpital, są obowiązane nosić w widocznym miejscu identyfikator zawierający imię i nazwisko oraz funkcję tej osoby.

Powyższy obowiązek nie jest sprzeczny z obowiązującymi przepisami. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19.11.2003 r. (sygn. akt I PK 590/02), nazwisko (i imię) jest skierowanym na zewnątrz znakiem rozpoznawczym osoby fizycznej i ujawnienie go w celu jej identyfikacji nie może być zasadniczo uznane za bezprawne, o ile nie łączy się z naruszeniem innego dobra osobistego, np. czci, prywatności lub godności osobistej. Orzeczenie to zostało co prawda wydane w poprzednim reżimie prawnym, jednakże pozostaje ono nadal aktualne.

Podobnie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 5.04.2013 r. (sygn. akt I OSK 193/13), gdzie wskazał, iż sam obowiązek noszenia przez personel medyczny identyfikatorów (m.in. z imieniem i nazwiskiem) w siedzibie jednostki udzielającej świadczeń medycznych, który wynika z art. 36 ust. 1 ustawy z 2011 r. o działalności leczniczej nie oznacza, iż z tej przyczyny wyłączona jest ochrona danych osobowych tych osób.

*nie dotyczy personelu medycznego wykonującego zawód w środkach ochrony indywidualnej (tj. kombinezonach)

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 5 lit. d ustawy z dnia 8.06.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, z dniem 1 lipca 2020 r.  nastąpił kolejny wzrost wynagrodzenia pielęgniarek i położnych.

W związku z licznymi zapytaniami, jakie wpływają do tut. OIPIP w tym zakresie, poniżej zamieszczamy szczegółową informację dotyczącą zasad podwyższenia wynagrodzenia, która pozwoli na wyjaśnienie istniejących wątpliwości oraz odpowiedź z Ministerstwa Zdrowia z dnia 22.05.2020 r. na temat kwoty bazowej obowiązującej w 2020 r. przy obliczaniu gwarantowanych wzrostów wynagrodzeń zasadniczych.

Załączniki:

wynagrodzenia od 1 lipca 2020 r.-1.pdf	[ ]	439 kB
odp z MZ - wysokość kwoty bazowej-1.pdf	[ ]	150 kB

Przepisy prawne przydatne w aktualnej sytuacji zagrożenia epidemicznego:

I.  ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U.2020, poz. 3740) – tzw. „specustawa” – weszła w życie od 8 marca 2020 r.

pełna treść dostępna pod adresem: http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2020/374

Ustawa wprowadza następujące zasady:

1)      Do zamówień, których przedmiotem są towary lub usługi niezbędne do przeciwdziałania COVID-19, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1843), jeżeli zachodzi wysokie prawdopodobieństwo szybkiego i niekontrolowanego rozprzestrzeniania się choroby lub jeżeli wymaga tego ochrona zdrowia publicznego.

W załączniku pismo z Ministerstwa Zdrowia Departamentu Pielęgniarek i Położnych w kwestii podstawy prawnej w zakresie ustalania minimalnych norm zatrudnienia pielęgniarek i położnych

Załączniki:

odpowiedź MZ - normy.pdf

[ ]

81 kB

W dniu 31.01.2020 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o odpadach, która wprowadziła kilka zmian.

1)      W przypadku awarii systemu teleinformatycznego, w którym BDO jest prowadzona, uniemożliwiającej sporządzanie dokumentów ewidencji odpadów:

a) wprowadzono możliwość sporządzenia dokumentów ewidencji odpadów w formie papierowej lub elektronicznej poza BDO – przez cały czas trwania awarii

b) przekazujący odpady sporządza kartę przekazania odpadów odpowiedniej liczbie egzemplarzy dla każdego z posiadaczy odpadów – przekazującego odpady, każdego transportującego odpady oraz przyjmującego odpady,

c) kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady jest obowiązany posiadać w trakcie transportu kartę przekazania odpadów lub jej kopię sporządzonej w formie pisemnej lub elektronicznej poza BDO

d) informacje zawarte w karcie ewidencji odpadów, karcie przekazania odpadów sporządzonej w formie papierowej lub elektronicznej poza BDO wprowadza się do BDO niezwłocznie po ustaniu awarii, nie później niż w terminie 30 dni od dnia ustania awarii

e) wzory kart przekazania odpadów oraz ewidencji odpadów stanowią załącznik do ustawy.

(art. 67 ust. 7 – 18)

Zgodnie z art. 11 ust.1 ustawy z dnia 15 lipca 2011 r o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.U.2011.174.1039) pielęgniarka i położna wykonują zawód z należyta starannością, zgodnie z zasadami etyki zawodowej, poszanowaniem praw pacjenta, dbałością o jego bezpieczeństwo, wykorzystując wskazania aktualnej wiedzy medycznej. Cytowana wcześniej ustawa nakłada na pielęgniarkę, położną obowiązek realizacji zleceń lekarskich zawartych w dokumentacji medycznej. Obowiązek ten nie jest obowiązkiem bezwarunkowym, albowiem ustawodawca w art. 12 ust.2 w/w ustawy założył, możliwość wystąpienia sytuacji, gdy pielęgniarka i położna może odmówić wykonania zlecenia lekarskiego oraz wykonania innego świadczenia zdrowotnego niezgodnego z ich sumieniem lub z zakresem posiadanych kwalifikacji, z niezwłocznym podaniem przyczyny odmowy na piśmie przełożonemu lub osobie zlecającej.

Niektóre z przeszkód uniemożliwiających wykonanie zlecenia lekarskiego:

Od dnia 16.08.2017 r. obowiązuje  ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych, która to wprowadziła zmiany w zakresie wynagradzania pracowników wykonujących zawód medyczny, w tym pielęgniarek i położnych.

                Ustawa wprowadziła podział pielęgniarek i położnych na trzy grupy oraz każdej z grup przydzieliła odpowiedni wskaźnik:

1. pielęgniarki/położne z tytułem magistra na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo, ze specjalizacją – 1,05
2. pielęgniarki/położne, ze specjalizacją - 0,73
3. pielęgniarki/położne, bez specjalizacji – 0,64

W pierwszej kolejności dla każdej z grup należy wyliczyć kwotę najniższego wynagrodzenia zasadniczego (zgodnie z zapisami ustawy):

Do dnia 30 czerwca 2019 r. – najniższe wynagrodzenie było ustalane jako iloczyn współczynnika pracy określonego w załączniku do w/w ustawy i kwoty 3 900 zł. brutto.

Zgodnie z treścią rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie wprowadzenia i odwołania czasu letniego środkowoeuropejskiego w latach 2017-2021 z dnia 3 listopada 2016 r., dwa razy w każdy roku kalendarzowym w terminach wskazanych w § 1 (czas letni) i § 2 (czas zimowy) następuje zmiana czasu. Powoduje to skrócenie (w przypadku zmiany z czasu zimowego na letni) lub wydłużenie (w przypadku zmiany z czasu letniego na zimowy) czasu o godzinę. Okoliczność ta ma istotne znaczenie także w sferze prawa pracy. Czas pracy osób pracujących w tych dniach w nocy jest bowiem krótszy lub dłuższy o godzinę, co może wywołać wątpliwości w zakresie jego rozliczania i wypłaty wynagrodzenia.

Zasady wykonywania zawodów pielęgniarki i położnych oraz zakresy kompetencji zawodowych zostały uregulowane w treści ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (tj. Dz.U. 2019, poz. 576). Zakres czynności, jakie może wykonywać pielęgniarka został określony w art. 4 w/w ustawy, zaś położnej w art. 5 w/w ustawy. Z treści przywołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż pielęgniarka i położna to dwa odrębne, samodzielne zawody medyczne o różnych zakresach uprawnień i kompetencji określonych w w/w ustawie. Pielęgniarka nie może wykonywać zadań położnej, zaś położna nie może wykonywać zadań pielęgniarki. Resumując, położna może opiekować się kobietami (dziewczynkami) oraz noworodkami płci męskiej, ale nie mężczyznami. Na marginesie wskazać należy, iż okoliczność wykonywania zadań pielęgniarki przez położną jest podstawą do wszczęcia postępowania z zakresu odpowiedzialności zawodowej przed rzecznikiem odpowiedzialności zawodowej wobec takiej położnej.